Konrad Cezary Kęder - Skomlenie (cz. II)

Widziałem najtęższych intelektualistów amerykańskich śniących beatnicze sny

którzy w imię równości wymyślili Amerykę dla wszystkich

którzy zerkali przez Cieśninę Beringa co tam panie u naszych przyjaciół

którzy pili piwo z robotnikami i nie kończyli uniwersytetów żeby być bliżej dyktatury proletariatu

którzy walcząc o pokój, walczyli również o pokój a przede wszystkim palili trawkę

którzy z radością skorzystali z ruchu hippis żeby rżnąć młodsze o dwadzieścia lat panienki robiąc im dzieci-kwiaty

którzy znając miarę swojego grzechu i czując wiatr od Watykanu wyspowiadali się szybko

którzy doszli do wniosku, że trzeba pogodzić Amerykę, Marksa i Papieża i stworzyli ruch Światło-Życie

którzy będąc animatorami ruchu pierdolili co ładniejsze uczestniczki i co odważniejsze zakonnice

którzy zaraz następnego dnia wyspowiadali się z tego, a Bóg im wybaczył, bo co miał zrobić

którzy próbowali zreformować system od wewnątrz i założyli KOR a robotnicy byli im wdzięczni

którzy modlili się głośno, Ameryka pożyczała im pieniądze, a ślepej wronie nie trafiło się nawet ziarno

którzy bronili robotników przed zarazą socjalizmu, przed zimnem, przed wojną i po wonie

którzy heblowali panienki w długich swetrach bo godzina milicyjna była długa

którzy doszli do wniosku, że nie muszą się z tego spowiadać, bo jest wojna i straty są nieuniknione

którzy w końcu przestali się bawić w świętego i smoka a zaczęli w Rycerzy Okrągłego Stołu

którzy polubili bajkę o Królewnie Magdalence i dwunastu Podstolikach

którzy przelecieli wszystkie maturzystki roznoszące ulotki wyborcze bo zwycięzca bierze wszystko

którzy wzięli również ciotki rewolucji, premiera i prezydenta

którzy obudzili się z ręką w nocniku w drugiej ręce ściskając pakiet ustaw dekomunizacyjnych

którzy poniewczasie zorientowali się że pomyliła im się Ameryka Ginsberga z Ameryka Białego Domu

którzy usłyszeli że nie są prawdziwymi Polakami a prawdziwymi Amerykanami nie byli nigdy

którzy nie byli Prawdziwymi Polakami, bo Prawdziwi Polacy odbywają stosunki ze swoimi żonami, na co zresztą święty czas, bo minęło kilkadziesiąt wersów

którzy pomyśleli i doszli do wniosku, że Ameryka będzie dla nich

którzy w takim bądź charakterze pojechali do niej przy najbliższej okazji

którzy nie puszczali się na prawo i szczególnie na lewo i używali prezerwatyw, bo HIV grasował

którzy mieli już dość wszystkiego, żeby mieć dość wszystkiego i zapragnęli zmiany

Molochu Molochu Molochu Molochu oraz Molochu Molochu Molochu któremu na imię Moloch. Cóżeś ty za Moloch że za Tobą idą chłopcy malowani?

Molochu któremu na imię Miś Colargol

Molochu któremu na imię najgorętsza cipa w Koluszkach

Molochu Molochu Molochu stałeś się zwykłą codziennością i już nikt cię nie wzywa na obraz i podobieństwo

Molochu który masz usta, oczy i dwa telewizory

Molochu rozpalający i gaszący ogień światło oraz namiętności

Molochu litanio naszego życia: od Campbella do Allena

Molochu nie można z ciebie wykrzesać nawet porządnej dupy do przerznięcia

Molochu nadziejo Polaków w loterii wizowej

Molochu gnieciesz nas, to prawda, lecz swędzi cię, gdy cie gryzą wszy-aryści, powiedz?

Molochu powiedziałbym: na glinianych nogach gdybym nie bał się że runiesz

Molochu z betonu zmęczenia i śniegu

Molochu paryski żigolaku na etacie w Instytucji Państwowej

Molochu abnegacjo negacji żyjąca od pierwszego do pierwszego

Molochu strachu na wróble we fraku Pierre Cardina

Molochu oligarchio magnacka dopuszczona w końcu do urzędów po tylu latach panowania oligarchii żebrackiej

Molochu panienko z mocną potrzebą ogniska domowego i pieprzenia co noc

Molochu z rozbieganymi oczami nerwowo poszukujący chusteczki do nosa albo środka wczesnoporonnego

Molochu wielka finansjero, wielka polityko, globalna wiosko i totalna atrofio

Molochu rozczarowałeś nas wszystkich