Konrad Cezary Kęder - Skomlenie (cz. I)

Widziałem najtęższe umysły mojego pokolenia zapatrzone w Amerykę jak poprzednie pokolenia w Rosję

organizatorów o anielskich głowach i łysiejących włosach płonących pragnieniem zrobienia z kogoś siebie wśród nocnej ciszy i pokrzykiwań

którzy chlali wódę bo tak nakazywał rozum i dobre obyczaje tego kraju

którzy uważali że z niczego da się zrobić coś tylko trzeba mocno chcieć i powtarzać dookoła że to niemożliwe

którzy owszem pieprzyli się jak dzikie osły ale z rozwagą a jeśli bez opamiętania to raczej w ukryciu

którzy zaczynali i nie kończyli nie zaczynając bowiem przemawiała przez nich zdrowa samcza nieświadomość doniosłości zwykłej ludzkiej skończoności

którzy kochali się w sobie aż do samogwałtu

którzy byli beatnikami nowej generacji przesuniętymi w miejscu o kilka tysięcy kilometrów i w czasie o kilkadziesiąt lat a mianem do tego tytułu było bicie piany

którzy którzy

którzy uważali że kobieta zaczyna się na podpaskach i słusznie bo nie byliby organizatorami

którzy robili karierę artystyczną bądź też robili artystycznie karierę mlaskając przy tym jak gówno w butach

którzy religię traktowali jak maczugę do zadawani narkozy wiarę zaś jak religię made In Poland

którzy uważali że cos się skończyło i uparcie coś zaczynali

którzy urodzili się kiedy im było wygodnie bo wcześniej nie było czasu a potem mogłoby być za późno

którzy bardzo również

którzy nudzili się w niedzielę w domu a niespodziewanym gościom opowiadali o potrzebie życia rodzinnego

którzy jeździli tam i nazad bo uważali że to najlepszy sposób na ból istnienia

którzy kopulowali mimo wszystko z kim popadło bo żądza władzy ich oficjalnie nie rajcowała

którzy byli w Paryżewie, Nowym Joricku i słonej Italii żeby być po to

którzy odbyli święty stosunek ze swoją ślubną bo minęło już kilka wersów i najwyższy czas

którzy śpieszyli się wciąż chociaż nie trzeba było się śpieszyć  - niby dokąd

którzy po raz n-ty rozważali możliwość i jak zawsze powiadali że nie ma żadnych możliwości

którzy rozbrajająco nabierali cały świat i tych kilku jeszcze myślących

którzy uprawiali sztukę, najczęściej nagą i za pieniądze

którzy dociskali gaz do dechy w swoich mustangach FSO 1500 i odjeżdżali

do tych pól rozmaitych między Opolem a Wrocławiem do tych łąk wyzłacanych koło Olkusza i Krakowa do tych jezior wielkich: Wigry Świdry Udry do Centrum Centrum koło Belwederu i Marszałkowskiej

którzy dochodzili z wolna do prawdy że Moloch jest i dobrze

którzy rośli rano z wymiaru żony do wymiaru biura a wieczorem z powrotem

którzy roztaczali wokół wizje cywilizacji nowego podejścia do kultury i zapach starego potu

którzy wewnętrzna pustkę osłaniali agresywnością co brano za siłę charakteru i charyzmę

którzy ponieważ znów minęło kilka wersów zaspokoili swoją żonę w desperacji uciekając się do numeru z wałkiem do ciasta

którzy świecąc oczami po dwóch piwach utwierdzali się wzajemnie w swoich zaletach

którzy w barach Wołomina rozkoszowali się zapachem kiszonej kapusty

którzy do szóstej rano przesiadywali nad szklanką wódki w night clubie „Nietoperz”

którzy byli na bakier z prawem podatkowym czapką przepisami ruchu drogowego armata i cukrzycą

którzy popadali w ciężką zadumę nad motylem fruwającym przy płocie chorzowskich „Azotów”

którzy kupowali odkurzacz żeby odkurzyć stare pomysły na życie po życiu

którzy żeby odgrzać stare kotlety pożyczali od młodej matki podgrzewacz do butelek

którzy z wystawionym fiutem wyczekiwali na studentki w parku przy uniwersytecie

którzy kochali jeść kochać jeść i jeść

którzy w południe następnego dnia byli dokładnie tacy sami jak w południe poprzedniego dnia tylko dalsi o 24 godziny

którzy słyszeli kiedyś o Kancie i Niczem ale raczej słyszeli niż słyszeli

którzy czytali co im wpadło w ręce „Życie Bytomskie” „Życie Warszawy” „Poznańskie Koziołki” „Gdańskiego Neptuna” oraz „Szkiełko i Oko”

którzy w godzinę po świętym stosunku z żoną dobierali się do sekretarki

którzy ciągle byli w drodze albo do pracy, albo do domu

którzy wypożyczali filmy wideo głównie z cywilizacją obrazkową i morderstwami

którzy opowiadali sobie te filmy przed obiadem w czasie i po obiedzie a przede wszystkim wieczorem

którzy dogadzali sobie kupując słodycze, papierosy, alkohol i czasem marihuanę bo to zbliżało ich do ideału

którzy pisali nadęte powieści o polucjach o menstruacjach hermafrodytycznych bohaterów

którzy dochodzili do przekonania, wracali, jeszcze raz dochodzili, wracali i szli na piwo

którzy byli beatnikami bardzie beatnikowskimi niż sami beatnicy

którzy doprowadzenie do ostateczności ryba na święta, marmoladą z okularów i sękaczem sięgali po ostateczność

którzy uciekali drogą przed siebie niosąc na grzbiecie plecak ze słomą makową na kompot

którzy pracowali usilnie nad przypadkowym spotkaniem, przypadkowym błyskiem geniuszu i przypadkiem jako takim

którzy mieli o sobie dobre mniemanie, bo o kimś trzeba mieć dobre mniemanie

którzy kręcili głową, walili się ręką w łysą pałę i wołali wielkim głosem:

O Matuszko Ameryko czemuś mnie ambitnego syna tak długo odrzucała

O Matuszko Ameryko kiedy ja znam Twoja topografię lepiej niż własna kieszeń

O Ameryko Twoja namiastkę odkrywam w Wilkowicach i gminie Pyry

O Ameryko z satelity do nas zstępująca i niosąca kiść

O Matuszko Ameryko nadziejo ubogich duchem