Wtedy Ginsberg pochylił się nad Mistrzem
i powiedział:
- Twoje Cantos są szokująco bezpośrednie,
jak rzeczy.
- Tylko bałagan i rozgardiasz.
- Kto? – ty, Cantos czy ja?
- Moje pisanie: fuszerka i łatanina.
Jak dziecko brałem do rąk różne przedmioty,
wszystko co mnie bawiło wpychałem do worka.
To nie jest droga
do dzieła sztuki.
Wiedziałem zbyt mało
o wielu sprawach -
czytałem tak powoli.
- Ale nikt nie pozna wszystkiego!
- Ale lepiej wiedzieć dużo
o kilku sprawach
jeśli chcesz napisać Cantos.
A po chwili dodał:
- Dość już nauczałem,
w starości przychodzi czas,
aby znowu się uczyć -
To jest bardziej radosne.
Allen Ginsberg
